Και να που ακόμα μια φορά χάνομαι στο παγερό σκοτάδι που απλώνει το πέπλο του πανω μου!
Και να,που, για ακόμα μια φορά βουλιάζω στο βαθύ πηγάδι που έπεσα προσπαθόντας να ξεφύγω απο εμένα!Μήνες,χρόνια,αιώνες φαντάζουν στα μάτια μου και στο κουρασμένο μου μυαλό οι στιγμές...Σηκώνω τα χέρια μου ψηλά,παλεύοντας μαζί του,προσπαθώ να το νικήσω!Κάπου διακρίνω ενα τρεμάμενο φως...κοιτώ μου προς αυτό...ξεπροβάλει ασθενικό και δυναμώνει αργά,σχεδόν βασανιστικά.Ψηλαφώ τη φυλακή μου γυρεύοντας κάτι να πιαστώ,κάτι να τραβηχτώ προς εκείνο!Τα κατάφερα!!!Ανεβαίνω,ανεβαίνω..όλο και πιο ψήλα,η παγωνιά με έχει μουδιάσει..κουράστικα..κοιτώ γύρω μου και αχνοφέγγει πια,το φως είναι τώρα πιο δυνατό!!!Το φτάνω όμως έχω παγώσει,κρυώνω,πονάω..τα άκρα μου τρέμουν!!!ΟΧΙ ΟΧΙ ΠΑΛΙ...βελόνες μου τρυπούν τα χέρια και γλυστράω.Δεν αντέχω άλλο,πέφτω πάλι στο κενό..πέφτω ακόμα πιο κάτω..βουλιάζω ακόμα πιο βαθειά..κουράστικα!Αύριο πάλι...
