ΦΕΥΓΕΙΣ

και παλι μονη μου χαμενη σε εναν ουρανο πονου..πικρας..θλιψης..
δεν εισαι εδω..ακομα μια φορα πεταξες κι εφυγες μακρυα μου..θα γυρισεις καποτε και παλι..
μονο κια μονο για να φυγεις ξανα..εχεις κανει σκοπο της ζωης σου να με πονας;γιατι;...εγω το μονο που εκανα ολη μου την ζωη ηταν να σ αγαπω..
ξαφνου ενα εκτυφλωτικο φως κανει την εμφανιση του και διωχνει μακρυα το απεραντο σκοταδι μου...ζω ..ανοιγω τα ματια διαπλατα να χορτασω φως...ξερω βλεπεις οτι θα σβησει παλι συντομα...
εισαι σαν κομητης...περνας αφινεις το φως σου να φανει καις οτι βρεθει στο περασμα σου και παλι χανεσαι....σπας καθε φορα την καρδια μου σε αμετρητα κομματια και περνει ολη μου την υπαρξη για να ενωθουν ξανα...καθε φορα μενω πισω νεκροζωντανη..χαμενη...ψυχη ακομα πιο παγωμενη απο πριν..αφινομαι να πιστεψω τα λογια σου...σ αγαπω μου λες..πιστευω οτι δεν θα φυγεις..αληθεια το πιστευω..κι ομως να ...φευγεις παλι και παλι..καθε λεπτο καθε στιγμη...ακομα και τις δικεςμας στιγμες νομιζω εισαι εκει αλλα...ειναι ετη φωτος μακρυα μου..
.δεν σε κατηγορω...δεν ειναι φταιξιμο δικο σου..

.ειναι το λαθος που εκανα και τοσο σ αγαπω...