-chaos-5

Αδιαφοροι ανθρωποι περνουν διπλα μου.

Με αγγιζουν και η αδιαφορια τους 

με κανει να ανατριχιαζω..

Η γλυκερη και κολωδης αισθηση της 

σαπιλας που αναδυει η αυρα τους, 

κολαει πανω μου σαν βδελλα 

και φουσκωνει ρουφοντας τους χυμους της ψυχης μου.

Σιχαμερα υπολειμματα καμμενων ονειρων

ανακατεμενα με τα απομειναρια δηθεν 

φορεμενης ψευτοαξιοπρεπειας,

ντυνουν στραγγιγμενες υπαρξεις το ρουχο τους,

υφασμενο σε αργαλιους προστυχης δουλοπρεπειας.

Παλευω να κρατηθω μακρυα τους,

η ανασα τους βρωμιζει τον αερα μου,

γεμιζει τα κουρασμενα μου πνευμονια

προνυμφες αηδιαστικων σκουλικιων,

πασπαλισμενων με χρυσοσκονη.

Τα φρικτα ακρα τους σαν πλοκαμια

τυλιγονται γυρω απο το λαιμο μου..

Ασφυκτυω,πνιγομαι..παλευω..

Μια μποχα καθοσπρεπισμου και 

ψευτοαριστοκρατιας φραζει τα ρουθουνια μου

σαν ιστος μαλλιαρης αραχνης 

ξεχασμενη σε σκοτεινη σοφιτα.

Ξορκιζω την ασχημια και την βρωμα τους 

με φωτια και μπαγιατικες ελπιδες..

Ενος λεπτου κραυγη για ολες τις νεκρες σιωπες....

Σκελετοι νεκρων ονειρων, 

μαραμενα τριανταφυλλα σκορπισμενα 

στο βρωμικο πατωμα της καρδιας τους..

Αδιαφοροι νερκοζωντανοι περιπλανονται γυρω μου...

Κενα βλεμματα..τσακισμενα φτερα..

παλευω με δρακοντες,

σβηστες αψυχες οθονες σκοτωμενου 

αιματος αναβουν στο δρομο.

Αχρωμα χρωματα,σωματα νεκρα..

Λαβυρινθοι αποσυνθεσης,χανομαι μεσα τους.

Ξορκιζω εμενα..

Ρουφουν την ψυχη μου μεσα απο τα μιατια μου.

Πονανε τα ονειρα και τρεμει το σωμα μου..

Σιωπη..