ΜΙΑ ΦΩΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΜΜΟ

Καλοκαιρακι και μονη μου,περιμενοντας τον ιπποτη μου να ερθει!καθομαι στην παραλια με μια φωτια αναμενη και αγναντευω στο πελαγος αναμενοντας να ακουσω τα βηματα του να τριζουν πανω στα υγρα βοτσαλα!!!
Να με παρει αγγαλια και να τυλιξει τα δυνατα του χερια γυρω μου να με σφιξει τοσο δυνατα μεχρι να μου κοπει η ανασα!!!να αγγιξω το γλυκο του προσωπο και να φιλησω καθε χιλιοστο του!!!

Σ ΑΓΑΠΩ ΓΛΥΚΙΕ ΜΟΥ ΙΠΠΟΤΗ!!!!

Ιστός

Σαν αράχνη που  υφαίνει γύρω μου ύπουλα το θανατηφόρο ιστό της που  τυλίγεται γύρω μου και με παραλύει ..όπου να ναι θα αρχίσεις να ρουφάς λαίμαργα κάθε στάλα ζωής από το μυαλό μου..

κλείνεις όσο πάει και πιο πολύ την παγίδα σου χωρίς να μου αφήνει κανένα περιθώριο να ξεφύγω..θέλω να φύγω να τρέξω μακρυά σου να σωθώ...κάθε βλέμμα σου είναι και ένα ακόμα κομμάτι του ιστού σου...

Δεν υπάρχουν αντίο...η αγάπη δεν ενώνει τίποτα...τσιγάρο μόνο  του σε βρώμικο τασάκι..έχει γίνει πια η Ζωή μου...δεν ξέρω αν πια σ αγαπώ η αν απλά έχεις γίνει ένα μέρος της καθημερινότητάς μου..κάθομαι μόνη μου παγιδευμένη στον ιστό σου τον ιστό της αγάπης???

χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχααχαχαχαχαχαχααχ

Παγωνιά

Κάθε μέρα που περνά μετανιώνω όλο και πιο πολύ

σε ακολούθησα σε έναν κόσμο (έλεγες) αγγελικά πλασμένο

που μονό αγάπη θα μπορούσα να προσμένω

όμως κάθε μου μέρα είναι χαμένη σε άβυσσο βαθιά

ζώντας κοντά σου τόσα χρόνια έφυγε η άνοιξη και ήρθαν χιόνια

χιόνια που μείναν και με πάγωσαν μονάχη μένω τώρα στο γκρίζο

πάγωσε το αίμα η καρδία πεθαίνει ο νους σωπαίνει και με παιδεύει....

ένα κορίτσι τώρα πεθαίνει μία ψυχή φέυγει και σβήνει...

ένα πουλί μακρυά πετάει αντίο λεεί πίσω κοιτάει...

πιστωση χρονου

Μου δινεις λογους ελπιδες και το περιθοριο να κανω παλι ονειρα για μας..μου λες οτι δεν θελεις να με χασεις και οτι αυτο που εχουμε ειναι σημαντικο..ομως δεν ξερω αν πρεπει να πιστεψω ακομα μια φορα!!δεν ξερω αν αντεξω μετα την απογοητευση...μηπως ολα αυτα ειναι απλα μια πιστωση χρονου...

Ακόμα μία φορά

Ακόμα μία φορά πέταξε με στην άκρη του δρόμου..

Ακόμα μία φορά παίξε μαζί μου και μετά άσε με στην γωνία μόνη...

Ακόμα μία φορά πάτησε πάνω στα όνειρά μου..

τσάκισε μου ακόμα λίγο τα φτερά ...

πέτα με ακόμα μία φορά στο κενό..

τρίψε την αξιοπρέπειά μου στα μουσκεμένα μου μάτια αδιαφορώντας για το αν πονάω..

Κενή,άδεια η ματιά μου καρφωμένη στο άπειρο..χαμένη στην αδιάφορη ελαφρότητα του τίποτα σου!!!

Θέλω να πετάξω και από το κενό ως το Θεό να φτάσω..΄

Ισως ματώσω και σε λερώσω..ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΕΤΑΞΩ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΚΕΝΟ ΩΣ ΤΟ ΘΕΟ ΝΑ ΦΤΑΣΩ...

Δεν με ενοχλεί που θα πονέσω δεν με ενοχλεί που δεν θ αντέξω..

Το μόνο που θέλω είναι να πετάξω..

Ισως να έχουν δυναμώσει τα φτερά μου και τότε...

ΚΕΝΟ

Και να που ακόμα μια φορά χάνομαι στο παγερό  σκοτάδι που απλώνει το πέπλο του πανω μου!

Και να,που, για ακόμα μια φορά βουλιάζω στο βαθύ πηγάδι που έπεσα προσπαθόντας να ξεφύγω απο εμένα!Μήνες,χρόνια,αιώνες φαντάζουν στα μάτια μου και στο κουρασμένο μου μυαλό οι στιγμές...Σηκώνω τα χέρια μου ψηλά,παλεύοντας μαζί του,προσπαθώ να το νικήσω!Κάπου διακρίνω ενα τρεμάμενο φως...κοιτώ μου προς αυτό...ξεπροβάλει ασθενικό και δυναμώνει αργά,σχεδόν βασανιστικά.Ψηλαφώ τη φυλακή μου γυρεύοντας κάτι να πιαστώ,κάτι να τραβηχτώ προς εκείνο!Τα κατάφερα!!!Ανεβαίνω,ανεβαίνω..όλο και πιο ψήλα,η παγωνιά με έχει  μουδιάσει..κουράστικα..κοιτώ γύρω μου και αχνοφέγγει πια,το φως είναι τώρα πιο δυνατό!!!Το φτάνω όμως έχω παγώσει,κρυώνω,πονάω..τα άκρα μου τρέμουν!!!ΟΧΙ ΟΧΙ ΠΑΛΙ...βελόνες μου τρυπούν τα χέρια και γλυστράω.Δεν αντέχω άλλο,πέφτω πάλι στο κενό..πέφτω ακόμα πιο κάτω..βουλιάζω ακόμα πιο βαθειά..κουράστικα!Αύριο πάλι...