Παγωνιά

Κάθε μέρα που περνά μετανιώνω όλο και πιο πολύ

σε ακολούθησα σε έναν κόσμο (έλεγες) αγγελικά πλασμένο

που μονό αγάπη θα μπορούσα να προσμένω

όμως κάθε μου μέρα είναι χαμένη σε άβυσσο βαθιά

ζώντας κοντά σου τόσα χρόνια έφυγε η άνοιξη και ήρθαν χιόνια

χιόνια που μείναν και με πάγωσαν μονάχη μένω τώρα στο γκρίζο

πάγωσε το αίμα η καρδία πεθαίνει ο νους σωπαίνει και με παιδεύει....

ένα κορίτσι τώρα πεθαίνει μία ψυχή φέυγει και σβήνει...

ένα πουλί μακρυά πετάει αντίο λεεί πίσω κοιτάει...